கண்திறந்த கண்ணகி

இதயத்தில் விஷத்தையும்
உதடுகளில் அமுதையும்
எப்படியடி உன்னால் இயல்பாக
கொடுக்க முடிந்தது?

தவறிழைத்தான் என்ற
தகவல் வந்ததும்
தவறிழைத்தேனே நானும்
பாண்டியன் கோவலனுக்கு
இழைத்த அதே கொடுமை,

இங்கே அரண்மனையாட்களுக்கு
மாறாக ஆரணங்கு..........

யானோ கள்வன் என
கேட்கக்கூட கோவலனிற்கு
சந்தர்ப்பமளிக்கவில்லையே?

நானே கொடியோன்,
மன்னிப்பாயா கோவலா?
மாதவியாய் மற்றவரை நீ
நோக்கினாயா என நான் கேளேன்,
மரபிலக்கியம் இல்லையே யாரும்?
அதிலே கூட தளை தட்டுவதில்லையா?

எதுவுமே ஒரு முற்றுப்புள்ளி இல்லை,
அனைத்திலுமே ஒரு காற்புள்ளி (,)
இருக்கின்றதென்றுரைத்து என்
கண்திறந்த கண்ணகிக்கு கடிதம் மூலம்
நன்றி கூற எண்ணினேன், அதைவிட
இந்த கவிதை மூலம் கூறுவதே
சாலச்சிறந்ததெனப்பட்டதால்
இந்தக்கவிதையுடன் களத்தில்...

சமயம் கிட்டும் கால் சந்தம் படிக்க
வந்துசெல்வேன்...
சரணமென்றேன்....

type="text/javascript">&cmt=6&postid=112430962254828763&blogurl=http://srishiv.blogspot.com/">